łagodzić

łagodzić
łagodzić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, łagodzićdzę, łagodzićdzi, łagodzićgodź || łagodzićgódź, łagodzićdzony {{/stl_8}}– załagodzić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_7}}'zażegnywać, powściągać coś, co jest gwałtowne, burzliwe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łagodzić kłótnię, spór, sprzeczkę. Załagodzić konflikt, sytuację. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}łagodzić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}– złagodzić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, by coś stało się łagodniejsze, mniej surowe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Muzyka łagodzi obyczaje. Złagodzić wyrok sądowy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czynić mniej intensywnym; zmniejszać kontrasty': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łagodzić kolory. Złagodzić ostrość światła.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}okoliczności łagodzące {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • łagodzić — ndk VIa, łagodzićdzę, łagodzićdzisz, łagodzićgodź a. łagodzićgódź, łagodzićdzony «czynić łagodnym, mniej gwałtownym, mniej dotkliwym, przykrym; zmniejszać kontrastowość czegoś, uspokajać, powściągać, koić» Czas łagodzi cierpienia. Łagodzić… …   Słownik języka polskiego

  • amortyzować — ndk IV, amortyzowaćzuję, amortyzowaćzujesz, amortyzowaćzuj, amortyzowaćował, amortyzowaćowany 1. «wyrównywać zyskami osiąganymi z użytkowania jakiegoś obiektu, koszt jego wybudowania lub zakupu» Amortyzować inwestycję. 2. «łagodzić, osłabiać… …   Słownik języka polskiego

  • cierpienie — n I 1. rzecz. od cierpieć. 2. lm D. cierpienieeń «ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość» Cierpienie fizyczne, moralne. Znosić cierpienia. Sprawić, zadać komuś cierpienie. Przysporzyć komuś cierpień. Ulżyć komuś w cierpieniu …   Słownik języka polskiego

  • gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… …   Słownik języka polskiego

  • goić — ndk VIa, goję, goisz, gój, goił, gojony «powodować zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran, wrzodów, leczyć, opatrywać je» Goić rany, oparzenia. Maść gojąca owrzodzenia. przen. «wpływać na coś kojąco, uspokajająco; łagodzić» Czas goi rany. goić …   Słownik języka polskiego

  • leczyć — ndk VIb, leczyćczę, leczyćczysz, lecz, leczyćczył, leczyćczony «dążyć do przywrócenia komuś zdrowia za pomocą leków lub zabiegów; usuwać lub łagodzić dolegliwości; uzdrawiać, kurować» Słońce leczy. Leczyć kogoś ziołami, zastrzykami. Leczyć… …   Słownik języka polskiego

  • łagodzenie — n I rzecz. od łagodzić …   Słownik języka polskiego

  • temperować — I ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj, temperowaćował, temperowaćowany «ostrzyć koniec ołówka, kredki» Temperować ołówki, kredki żyletką, temperówką. ‹wł.› II ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj,… …   Słownik języka polskiego

  • tuszować — ndk IV, tuszowaćszuję, tuszowaćszujesz, tuszowaćszuj, tuszowaćował, tuszowaćowany 1. «pociągać tuszem rysunek kreślarski» 2. «starać się coś zbagatelizować, łagodzić jakieś przykre sprawy, wrażenia; zacierać jakieś fakty w obawie przed… …   Słownik języka polskiego

  • uśmierzać — ndk I, uśmierzaćam, uśmierzaćasz, uśmierzaćają, uśmierzaćaj, uśmierzaćał, uśmierzaćany uśmierzyć dk VIb, uśmierzaćrzę, uśmierzaćrzysz, uśmierz, uśmierzaćrzył, uśmierzaćrzony 1. «koić, łagodzić, uspokajać» Środki uśmierzające ból. 2. «tłumić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”